به جهندم که خیط کردم !

به حدی امتحانم خراب کردم که حرفی برای گفتن ندارم ....

از دکتر شیر افکن و تمام اموزش های عالیشان شرمنده ام ، رویی برای حرف زدن ندارم ...

بیایم مقصر را تقسیم بندی کندیم و بخشی از آن را بیندازیم روی دوش مثلا سوالات ۴گزینه ای که همیشه برای من به شخصه دردسر بوده اند یا طراح سوالا که گزینه ها را داغان داده بودند ...

ولی از انتهای یک صداقت بشنوین که همه چیز اوکی بود و این من بود که نات اوکی بود!

روز قبل از اینکه راهی جلسه ی امتحان شوم برادر کوچکمان جمله ای فرمودند به این مضمون :

ابجی خوبی امتحان شما این که راه جبران داره ولی برای ما فقط یک بار ..اشتباه مجاز نیست !

شاید حرفش به نوعی پیام بود که اگر من امتحانم  را با مداد شمعی قهوه ای رنگ کردم برای جبرانش ناامید نباشم ...
روزای اول بعد امتحان (جو الکی میدهم فقط ۴ روز از ان روز گذشته است) حال حوصله ی هیچ را نداشتم این هیچ که میگویم از هیچ میاید ..اصلااین هیچ از خود هیچ، هیچ تر است ! ولی بعد از همه ی این هیچ ها امروز به این نتیجه رسیدم که نه آن سقف آسمان بر فرق سرم خراب شده است و نه جایشان با یکدیگر عوض شده و یا نه اصلا سوراسرافیل بوق زنان اعلان ساعت قیامت را کرده است که تایم اوتی باشد برای همه  و در کل هیچ اتفاق خاصی نیفتاده است و فقط این یک عدد منِ ناچیز امتحانش را گند زده است ؛خوب به فدای سرم و انشالله که تنم و مغزم سالم باشد برای رفع این خیطِ دلخراش ...

همین و فقط همین .

خواستم بگویم در نهان کمپینی برای خود راه انداخته ام و از تک به تک اعضا و جوارح بدن دعوت نمودم برای مشارکت در این کمپین که بدانند و اگاه باشند ناامیدی در این تن جایی ندارد ... اگر باری خورده ایم زمین دست به دست هم دهیم به خیر و نیکی و شادی خیط خود را نهیم جبران !!!

به امید آینده ای که در آن هیچ برای پشیمانی نباشد !